Na La Paz gaan we naar het Titicaca meer en wel naar het plaatsje Copacabana. Copacabana ligt direct aan het meer vlak bij de grens met Peru. Het is een echt vakantiedorp. Veel mensen uit La Paz komen hier ook voor een paar dagen vakantie houden. Het is dan ook een gezellige brei van restaurantjes en hostels en de gewone straathandel.

Het plaatsje wordt gedomineerd door de enorme kathedraal die in het centrum staat. Hij wijkt qua bouwstijl nogal af van wat we tot nu toe hebben gezien. Geen Spaanse hoogbouw maar een geheel wit gebouw in Moorse stijl met tegels op de torens. Heel apart. Enkele malen per jaar zijn er bedevaarten naar deze kerk en ook nu is het er erg druk. De hele dag door worden er auto's, bussen en vrachtwagens op de straat voor de kerk gezegend. Eerst met weiwater door een priester en daarna door de eigenaar naar draagkracht met champagne of bier. Het geheel wordt afgesloten met het afsteken van vuurwerk. 

We hebben een boottrip geboekt naar Isla del Sol, een eilandje op twee uur varen van Copacabana. Maar de ochtend dat we willen vertekken is het bar slecht weer. Zware regenbuien en onweer. Dus het tripje maar weer gecanceld. De hele dag een beetje in het dorp rondgehangen. En 's avonds ons tegoed gedaan aan de locale specialiteit;trucha oftewel forel. Vers uit het meer!

Gelukkig is het de volgende dag weer een stralende dag. Om half negen vertrekken we met de boot. Het is een vrij royale boot met wel een man of 40 aan boord. En we begrijpen nu ook waarom het zo lang varen is naar een eiland dat je van de kant al ziet liggen; hij vaart namelijk erg langzaam! De boot wordt slechts door een kleine buitenboordmotor aangedreven....
Meer het is lekker weer en je kan op het dak zitten dus we maken er maar een relaxte cruise van. Als de wind op het meer opsteekt kan je overigens weer al je kleren aan want het koelt snel af. Maar dit blijft dan ook een meer op dik 3800 meter hoogte. Het schijnt het hoogste bevaarbare meer ter wereld te zijn. In elk geval zijn de uitzichten weer erg fraai; het helderblauwe meer met de de witte toppen van de Cordillera Real op de achtergrond.

We worden gedropt op Puerta Norte, het noordelijkste puntje van Isla del sol. In de mythologie van de inca's is dit eiland de geboorteplaats van de zon. Moet garant staan voor een dag mooi weer zou je zeggen... 

Er is eerst een klein museum te bezoeken en na een half uurtje lopen komen we bij wat inca ruines. En dan kunnen we beginnen aan waar we eigenlijk voor gekomen zijn; de wandeling naar het zuidelijke punt. Het oude inca pad loopt over een bergrug die over het hele eiland ligt. Je loopt dus eigenlijk de hele tijd hoog en hebt prachtig uitzicht over het eiland en het meer. Het eiland is dor en droog, slechts op een paar plekken is het wat groener en zijn er wat kleine dorpjes met akkerbouw.
Onderweg ontmoeten we twee jongetjes met hun lama's die wat bijverdienen als fotomodel. Maar het maakt wel een leuk plaatje en voor een keer trekken we dus ook maar de knip. De jochies hebben erge schik als ze onze kerstmutsen zien. (zie de kerstkaart...)
Na drie uur lopen zijn we in de zuidpunt. Hier is een wat groter dorp met wat accomodatie en restaurantjes. Tot de boot vertrok hier op een terrasje gezeten.

Vandaag gaan we naar Puno in Peru. De bus gaat pas om half twee dus we hebben nog de hele ochtend in Copacabana. We vullen de tijd met wat internetten, erg prijzig hier in Copacabana en een uitgebreide almuerzo bij een restaurantje.
Vlak voor we weggaan trekt er nog een fanfare door het dorp. Het blijkt een parade van de plaatselijke marine te zijn. Hoewel Bolivia natuurlijk nergens aan zee ligt heeft het toch een marine om de belangen op het titicaca meer te verdedigen. En die marine is dus gezeteld in Copacabana. En vandaag is het feest, de straten waar de stoet doorheen gaat zijn versierd met een soort erebogen omwikkeld met de kleurige Boliviaans doeken en er hangen speelgoeddieren in. Voor in de stoet wordt een mariabeeld op een soort draagbaar rondgesjouwd en een hoop mensen langs de kant gooien bloemenblaadjes als ze passeren. En verder volgt het hele regiment aan militairen in het ritme van de grote trom. Uiteindelijk gaat alles een aantal boten op en gaat uit varen op het meer. Kleurrijke vertoning.

Dan is het tijd om de bus te nemen en na een minuut of tien zijn we al bij de grens. stempeltjes halen bij de beide grensposten en we kunnen weer verder. Negentig dagen visum voor Peru op zak. De klok gaat weer een uurtje terug dus we komen lekker op tijd aan in Puno. In de bus een mevrouw met een hostal ontmoet, mooie praatje en plaatjes natuurlijk maar we proberen het maar even. Het levert in elk geval een gratis taxirit op en blijkt een vrij aardig hostal te zijn. Dus maar gebleven.

Puno ligt ook aan het Titicacameer en heeft een aantal drijvende rieteilandjes voor de kust waar de Uros bevolking woont. We gaan met een tripje een aantal van die eilandjes langs. Het zijn kleine eilandjes die met ankers op hun plek worden gehouden. Op een eilandje staan een aantal huisjes van riet waar de mensen in wonen. We kunnen op de eilandjes rondkijken. Het deinende gevoel van het riet is wel grappig maar verder is het wel een erge toeristische boel. Zeg maar Marken in Peru. Veel souvenir handel. Maar toch wel een leuke ochtend gehad want het was heerlijk weer om met het bootje rond te varen op het meer.