Dag 7, van Rongbuk naar Nyalam

Voor het eerst overnacht boven de 5000 meter. En dat was te merken! Ik had behoorlijk last van slapeloosheid, je bent moe en wilt wel slapen maar op een of andere manier lukt het gewoon niet. Een kort nachtje dus. Maar we klagen niet want het kan allemaal veel vervelender op deze hoogte.
Als we wakker worden openen we eerst de gordijnen van ons kamertje. En daar ligt hij dan in volle glorie; Qomolangma op z'n Tibetaans ofwel Mt. Everest. Het is weer een wolkenloze dag en de witte top steekt scherp af tegen het heldere blauw.

De blauwe kleur van de hemel is overigens bijna dagelijks gespreksstof. Vooral in de ochtend en namiddag kan de hemel zo blauw kleuren dat het bijna onecht lijkt. Waarschijnlijk omdat de lucht hier zo schoon is en we zo hoog zitten. Maar het blijft een pracht gezicht.
We nemen nog een ontbijtje in het restaurant en beginnen dan aan de wandeling naar het basecamp. Het is ongeveer twee uur lopen over de weg die er ligt tussen Rongbuk en het basecamp. Eigenlijk is het een heel relaxte wandeling, je stijgt slechts nog 200 meter over een kilometer of acht. Maar toch moet je rustig aandoen want op 5000 meter hoogte komt de vermoeidheid veel sneller om de hoek kijken.

Het is rond het vriespunt als we vertrekken en naarmate de zon hoger komt stijgt ook de temperatuur en kunnen op een gegeven moment de jassen en mutsen weer uit.
Bij het basecamp is het een en al bedrijvigheid en er hangt een heel prettig sfeertje. Er staat een klein dorp aan tenten van Tibetanen die er hun yaks verhuren en restaurantjes en andere handel hebben. Iets verder staan de Northface tenten van de expedities. We lopen tot we een mooi plekje hebben om wat te relaxen. Dan is het eerst even bijbunkeren want je wordt wel snel hongerig en dorstig op deze hoogte. Snicker tijd!
Vlak bij ons staat een groepje met portofoons de verrichtingen naar de top te volgen. Opeens klinkt er luid gejuich. De top is bereikt. Een chinees heeft een telescoop en hierdoor zijn vier man op de top te zien. Twee anderen zitten op een vlank vlakbij. Op dit moment zijn er vier expedities onderweg naar de top. We horen dat ze maximaal nog 48 uur hebben want er komt slecht weer aan.
Als Remco en Nathalie ook gearriveerd zijn gaan we wat foto's maken om onszelf te vereeuwigen. Een Oostenrijkse wil een foto maken voor haar opleidingsbedrijfje en zoekt nog figuranten. En zo staan we binnenkort ook nog in een Oostenrijkse reclamefolder.
De terugweg naar het klooster doen we met de auto die ons achterna gereden is. Bij het klooster de bagage weer opgehaald en ingeladen. Dan op weg richting Tingri. We nemen een andere route dan de heenweg en gaan over een smal hobbelpaadje over de hoogvlakte. Misschien wel de mooiste route die we in Tibet hebben gehad. Het is hier kompleet off the road rijden over keienvelden en door beken. De omgeving is ook adembenemend maar ik geloof dat ik dat al drie weken loop te verkondigen. Maar het is ook zo mooi!
Onderweg een praatje gemaakt (met handen en voeten) met een vrouwelijke herder (herdster??). Kennelijk vindt zij de afleiding ook wel even leuk.
In oud Tingri aangekomen even gelunchd vervolgens doorgereden naar Nyalam. Onderweg zitten er vlak na elkaar nog twee passen van dik 5100 meter. De laatste is erg spectaculair. De hoogvlakte houdt hier op en het is alsof je over de rand kijkt naar de bergen die er achter liggen. Het is een geweldig uitzicht op de 7- en 8 duizenders met de witte toppen die als een soort hek de hoogvlakte afsluiten. Het is het gebied waar we straks doorga an op weg naar de grens met Nepal.
De afdaling wordt hierna ingezet en we rijden in een kloof tussen de bergen door naar Nyalam. In het stadje een guesthouse gezocht en wat gegeten.