
Naar Tasmania!
De eerste stappen op Australische bodem zijn een beetje slaperig. Als we in Sydney arriveren hebben we weer een lekker dagje vliegen achter de rug. In Santiago om zeven uur 's avonds de bus gepakt naar het vliegveld. Perfect geregeld, we kunnen vlak bij het hotel op stappen en je wordt voor de deur afgezet. Even voor middernacht vertrokken, eerst voor een vlucht van twaalf uur naar Auckland in Nieuw Zeeland.

Murghab
Vanochtend het vertrouwde schaaltje rijstpap met brood en yoghurt naar binnen gewerkt. Dit is de laatste dagen vaste prik in de homestays. Prima te doen. We laden de spullen weer in de wagen en gaan op op pad. Richting Murghab vandaag.

Dushanbe is Hot!
‘s Ochtends wakker worden in Dushanbe door het geluid van gillende sirenes. Hetzelfde moment valt de stroom uit, we draaien ons nog maar even om. Tenslotte liggen we pas net te slapen na de nachtelijke reis die om vijf uur ‘s nachts pas voltooid was.

Cabo Polonio en Montevideo
De ochtend van vertrek staan we al weer ruim op tijd langs de weg. Net als vele anderen overigens want het is hier druk! Vervolgens op miraculeuze wijze de bus gemist. Er komen er twee; beide lossen, laden en vertrekken. En als ze uit het zicht verdwijnen blijkt een van de twee onze bus te zijn geweest. Alleen was 'ie niet als zodanig herkenbaar... Gelukkig staat er nog een man of 20 te kijken of ze water zien branden dus we zijn niet de enige.... Iemand rent snel naar het winkeltje waar de kaartjes worden verkocht en laat de buschauffeur bellen. En na een minuut of 10 komt hij weer de hoek om gevlogen. Alles er in en op pad!

Lekker Lanka!
Ik hang uit het gat in de trein waar ooit de deur heeft gezeten. In het zonnetje en met een lekker windje door het haar. De geur van groene rijstvelden, rokerige vuurtjes en een oude diesellocomotief. De rijstvelden en kleine dorpjes schieten voorbij. Nou ja, schieten, echt hard gaat het niet. We stoppen in elk gehucht onderweg en het boemeltje hobbelt letterlijk zijn weg richting het noorden. Ik heb altijd gedacht dat een treinrails toch overwegend vlak dient te zijn, maar hier zitten er echte kuilen in de rails. Soms kom je bijna los van het bankje!

Van Ushuaia naar Punta (pinquin) Arenas
Om vijf uur s ochtends staan we op een parkeerplaats ergens in het centrum van Ushuaia. Nog pikdonker, beetje druilerig weer, echt iets om je bed voor uit te komen. Maar ja, de bus naar Punta Arenas vertrekt op dit fraaie tijdstip dus we moeten wel. Het eerste stuk is het nog donker en regent het flink. Bij het eerste daglicht klaart het wat op en zien we eindelijk de enorme vlaktes waar we nu over rijden.