De eerste zonnestralen schijnen over het dorre woestijnlandschap onze coupe binnen. De trein heeft vannacht zo’n 600 kilometer gereden en we zijn al aardig in de buurt van Shiraz. Een van de treinmannetjes komt langs met koffie en een muffin en we maken ons ontbijtje compleet met broodjes smeerkaas met komkommer die we zelf hebben meegenomen.

Als we Shiraz bereiken is het half negen. Het spoor houdt hier letterlijk op en aan het eind van de rails staat een glimmend nieuw stationsgebouw. Shiraz is pas sinds 4 jaar verbonden met het spoor.
We pakken een taxi naar het centrum wat toch ook al weer een ritje van 45 minuten is. Gedropt bij het Niayesh Hostel. Gelukkig kunnen we gelijk is de kamer gelijk beschikbaar zodat er eerst eens even opgefrist kan worden. Het Niayesh is een prachtig hostel, ‘boutique hotel’ staat er op de gevel, en het is zeker een heel sfeervolle plek. Kamers rond een binnenplaats met 1001 nacht loungehokjes en een restaurant op de bovenste verdieping. Ook een heel sfeervolle kamer.

Die middag gaan we voor het eerst de oude binnenstad verkennen. Door de drukke winkelstraten naar de misschien wel nog drukkere bazaars, het is er heerlijk slenteren. Kleine winkeltjes vol tapijten, kruiden, potten en pannen en van alles en nog wat. Het is er een explosie van kleuren en geuren. Gegeten in een klein theehuis midden in de bazaar. Hier in de bazaar zijn ook nog oude caravanserai die ooit deel uitmaakten van de zijderoute. Later naar het mausoleum van Sayyed Mir Ahmad gelopen. Hier moet Anita geheel bedekt en wordt een chador uitgereikt, de camera moet ook ingeleverd worden. Dit is een prachtig complex, groot plein met fraaie gebouwen en felgekleurde koepels die strak afsteken tegen de blauwe lucht. Gelukkig wordt fotograferen met de telefoon nog wel toegestaan zodat we wat van dit fraais kunnen vereeuwigen.

Op het heetst van de dag pakken we even een rustmomentje in het hostel, verder verkennen we de stad. Vooral ’s avonds is het er heerlijk slenteren en zijn de shops een zee van lichtjes. De Iraniers zijn supervriendelijk en de hele dag spreken mensen je aan. Vaak niet meer dan ‘where are you from’ en ‘welcome to Iran’ maar altijd heel welgemeend en aardig.

De tweede dag starten we met een vroeg ontbijt in het hostel. Dan naar de Nasir al Molk moskee gelopen. We willen er vroeg zijn om het ochtend licht door de gekleurde ramen mee te maken. En daarin zijn we niet de enige. Een paar bussen hebben hun lading gedropt en het is al weer veel drukker dan gehoopt. Maar de kleurige gebedszaal is er niet mooier om. Gelukkig zijn we net op tijd voordat de buslading bezit neemt van de gehele vloer en zijn er net nog wat foto’s zonder mensen in beeld te maken. Maar het is een plaatje, prachtig hoe het zonlicht door de gebrandschilderde ramen valt en de kleuren van de ramen op de vloer en muren projecteert.

Vervolgens naar de paleis van Barg E Naranjestan. Bekend om zijn mooie tuinen. Maar hier zijn we snel weer klaar. Er wordt verbouwd aan de waterpartij in het midden van de tuin en het gierende geluid van slijpschijven maakt dat je hier niet lang wit zijn. Jammer maar helaas. Vervolgens naar de citadel gelopen. Om de citadel ligt een brede promenade die autovrij is en dat is weer een verademing. Bij een jongen op straat eerst een kopje koffie gedronken en vervolgens een rondje om de citadel. Van binnen schijnt het niet zo bijzonder te zijn, maar van de buitenzijde zien de muren en torens op de hoeken er indrukwekkend uit. Een van de torens helt een beetje over naar de buitenkant.
Dan naar de rivier gelopen. Tenminste waar de rivier ooit was want nu is het er net zo droog als overal. We nemen de oude brug naar de overkant om naar de Imamzadeh Ali moskee te gaan. Hier is de graftombe van Emir Ali. Dit complex heeft ook weer een mooie binnenplaats en een grote koepel boven de gebedszaal en de graftombe. Hier geen drommen toeristen, deze is kennelijk niet zo populair. In de gebedszaal heerst een serene rust tot het moment dat er een heel aantal schoolklassen uit een aangrenzende ruimte komen. Heel grappig om te zien hoe ze de hele ruimte over nemen. De juffen doen druk een poging om alle jochies in gareel te krijgen maar dat is bijna onbegonnen werk. De oude mannetjes die zitten te bidden gaan ondertussen onverstoorbaar door. De jochies worden langs de graftombe geleid en stormen dan naar buiten waar ze weer keurig een rij vormen.

Op de terugweg weer even gestopt bij een heel klein koffie tentje. Heerlijke koffie gedronken. In het centrum ergens geluncht en toen retour naar hostel om de middaghitte een beetje te ontlopen. Aan het eind van de dag weer op pad, een rondje bazaar om wat fruit, noten en koekjes in te slaan. Ons overlevingspakket voor morgen als we naar Persepolis gaan. In het restaurantje waar we die middag ook al waren weer wat gaan eten. Er blijkt iemand te werken die ook een beetje Nederlands spreekt. Hoe toevallig weer.
En die avond nog een keertje naar het mausoleum van Sayyed Mir Ahmad. Om de pracht en praal in het donker met verlichting te zien. We krijgen nu een aardige gast als gids mee en komen nu ook in de gebedszaal en het mausoleum zelf. Het is ook hier volledig voorzien met spiegeltjes tegen plafond en muren. Heel fraai met enorme kroonluchters waarvan het licht een miljoen keer weersspiegeld. We lopen langs het graf zelf en door de enorme gebedszaal die vol ligt met tapijten.
Dan weer naar buiten door de poort naar het enorme plein. Alles is inderdaad prachtig verlicht. Het ziet er nu echt uit als in een sprookje van 1001 nacht. De tegeltjes op de koepel hebben nu een prachtige oranje glans en steken strak af tegen het zwart van de nacht.
We krijgen in een kamer nog fotos op een beeldscherm te zien van de gehele moskee en gelijk weer een kopje thee aangeboden. Zo vriendelijk. Als we vertrekken hebben ze snel een kopietje op CD gemaakt zodat we toch foto’s kunnen meenemen. Ook weer heel attent. We zeggen onze tijdelijke gids gedag en gaan op huis aan. Mooi avondje gehad!

Ook dag nummer drie in Shiraz staan we vroeg op, vandaag naar Persepolis! Eerst ons ontbijtje naar binnen gewerkt in de fraaie ontbijtzaal van ons ‘boutique hotel’. En dan richting de straat om het mannetje te ontmoeten wat we gisteren in een moskee ontmoet hebben. Hij komt ons al lachend tegemoet. Maar met de mededeling dat hij zelf niet meegaat…., auto kapot… Er staat een ander mannetje met zo’n oud brikkie van Iraanse makelij en die neemt het over. Ook prima. Nog even gecheckt of we wel voor dezelfde prijs op pad gaan en dan rijden maar!
Het hostel bied ook georganiseerde trips aan naar Persepolis maar het blijkt toch aardig goedkoper om dit gewoon zelf met een auto te regelen. En dan kan je ook nog eens weg wanneer je wilt.
Ook dit mannetje weet het gaspedaal weer aardig te vinden. Het grootste stuk gaat over snelweg dus dat schiet lekker op. Al om half negen bij de poort. De rugzak mag niet mee naar binnen dus we gaan enkel met camera en plastic zak met proviand op pad. Het is nog helemaal stil als we naar boven lopen. We zijn echt een van de eersten. Had ik niet helemaal verwacht want we zijn nu ook weer niet onwijs vroeg op pad gegaan, maar wel erg lekker!

Perselpolis was ooit een magnifiek paleizen complex, hoog op een heuvel gelegen. Gebouwd door Darius 1 zo’n 500 jaar voor de jaartelling was het echt een van de wonderen uit de oudheid. Wat nu nog rest zijn de ruïnes want al na een paar honderd jaar werd het ook al weer verwoest. Maar als je zo rondloop kan je met een beetje fantasie wel bedenken wat een enorme paleizen dit geweest moeten zijn. De zuilen die nog overeind staan zijn ook gigantisch. Sommige reliëfs zijn nog heel fraai, vol details! Het is heerlijk om in alle rust wat rond te banjeren maar na een uurtje is dat wel gedaan en begint het vol te lopen met groepen. Nu zie je ook mooi hoeveel toeristen er toch rondlopen in Shiraz. We zijn echt niet de enige westerling in Iran!
Na dit bezoek met ons mannetje naar Necropolis gereden. Dit is een plek vlak in de buurt waar vier enorme graven uit de rotsen zijn gehakt. Indrukwekkend groot! Je ziet ze al van verre. Ook hier fraaie reliëfs in de rotswand. We lopen een rondje en zien en passant ook nog een felgekleurde grote hagedis.
Dan weer terug naar Shiraz, met een noodgang wederom. Het is inmiddels gaan waaien en enorme stofwolken vliegen vanaf het dorre land over de weg. Rond een uur of een weer bij het hostel. Eerst hier in het restaurant wat gegeten en dan lekker relaxen, fotootjes backuppen en druiven en granaatappels eten! Het is hier oogsttijd!